Psalme 137
Reimer 2001
Dee 137 Psalm
1 Wie sade onns dol bie dee Riefasch enn Babyloon; un wie hielde uk aus wie aun Zion dochte.
2 Wie honje onnse Jittoare opp dee Wiedebeem enne Med.
3 Dan doa deede dee, dee onns jefanje neeme, onns froage no dee Wead fonn en Leet, un dee onns plindre säde met Spos, Sinjt en Leet fonn Zion to onns.
4 Woo sel wie däm Herr Gott sien Leet sinje enn en framdet Launt?
5 Wan ekj die fejät, O Jerusalem, dan lot miene rajchte Haunt fejäte;
6 Lot miene Tunj aun mien Mul Bän faust senne, wan ekj die nijch behoole doo- wan ekj Jerusalem nijch fäa brinj bowa mien Kopp fonn miene Freid.
7 O Herr Gott, behool dee Eedom Säns enn dän Jerusalem Dach; dee säde, Moak daut kol, soogoa bott dee Gruntloag.
8 O Babylon Dochta, O dee fenijcht es! Jesäajent es dee, dee to die trigj tolt aus Loon fa waut du to onns jedone hast.
9 Jesäajent es dee, dee diene Kjliene nemt un dän jäajen dee Steene schmatat!
Copyright © 2001 by Elmer Reimer