Add parallel Print Page Options

Loquentibus autem illis ad populum, supervenerunt sacerdotes, et magistratus templi, et sadducaei,

dolentes quod docerent populum, et annuntiarent in Jesu resurrectionem ex mortuis:

et injecerunt in eos manus, et posuerunt eos in custodiam in crastinum: erat enim jam vespera.

Multi autem eorum qui audierant verbum, crediderunt: et factus est numerus virorum quinque millia.

Factum est autem in crastinum, ut congregarentur principes eorum, et seniores, et scribae, in Jerusalem:

et Annas princeps sacerdotum, et Caiphas, et Joannes, et Alexander, et quotquot erant de genere sacerdotali.

Et statuentes eos in medio, interrogabant: In qua virtute, aut in quo nomine fecistis hoc vos?

Tunc repletus Spiritu Sancto Petrus, dixit ad eos: Principes populi, et seniores, audite:

si nos hodie dijudicamur in benefacto hominis infirmi, in quo iste salvus factus est,

10 notum sit omnibus vobis, et omni plebi Israel, quia in nomine Domini nostri Jesu Christi Nazareni, quem vos crucifixistis, quem Deus suscitavit a mortuis, in hoc iste astat coram vobis sanus.

11 Hic est lapis qui reprobatus est a vobis aedificantibus, qui factus est in caput anguli:

12 et non est in alio aliquo salus. Nec enim aliud nomen est sub caelo datum hominibus, in quo oporteat nos salvos fieri.

13 Videntes autem Petri constantiam, et Joannis, comperto quod homines essent sine litteris, et idiotae, admirabantur, et cognoscebant eos quoniam cum Jesu fuerant:

14 hominem quoque videntes stantem cum eis, qui curatus fuerat, nihil poterant contradicere.

15 Jusserunt autem eos foras extra concilium secedere: et conferebant ad invicem,

16 dicentes: Quid faciemus hominibus istis? quoniam quidem notum signum factum est per eos omnibus habitantibus Jerusalem: manifestum est, et non possumus negare.

17 Sed ne amplius divulgetur in populum, comminemur eis ne ultra loquantur in nomine hoc ulli hominum.

18 Et vocantes eos, denuntiaverunt ne omnino loquerentur neque docerent in nomine Jesu.

19 Petrus vero et Joannes respondentes, dixerunt ad eos: Si justum est in conspectu Dei vos potius audire quam Deum, judicate.

20 Non enim possumus quae vidimus et audivimus non loqui.

21 At illi comminantes dimiserunt eos, non invenientes quomodo punirent eos propter populum: quia omnes clarificabant id quod factum fuerat in eo quod acciderat.

22 Annorum enim erat amplius quadraginta homo, in quo factum fuerat signum istud sanitatis.

Read full chapter