Add parallel Print Page Options

17 Spiritus meus attenuabitur; dies mei breviabuntur: et solum mihi superest sepulchrum.

Non peccavi, et in amaritudinibus moratur oculus meus.

Libera me, Domine, et pone me juxta te, et cujusvis manus pugnet contra me.

Cor eorum longe fecisti a disciplina: propterea non exaltabuntur.

Praedam pollicetur sociis, et oculi filiorum ejus deficient.

Posuit me quasi in proverbium vulgi, et exemplum sum coram eis.

Caligavit ab indignatione oculus meus, et membra mea quasi in nihilum redacta sunt.

Stupebunt justi super hoc, et innocens contra hypocritam suscitabitur.

Et tenebit justus viam suam, et mundis manibus addet fortitudinem.

10 Igitur omnes vos convertimini, et venite, et non inveniam in vobis ullum sapientem.

11 Dies mei transierunt; cogitationes meae dissipatae sunt, torquentes cor meum.

12 Noctem verterunt in diem, et rursum post tenebras spero lucem.

13 Si sustinuero, infernus domus mea est, et in tenebris stravi lectulum meum.

14 Putredini dixi: Pater meus es; Mater mea, et soror mea, vermibus.

15 Ubi est ergo nunc praestolatio mea? et patientiam meam quis considerat?

16 In profundissimum infernum descendent omnia mea: putasne saltem ibi erit requies mihi?

18 Respondens autem Baldad Suhites, dixit:

Usque ad quem finem verba jactabitis? intelligite prius, et sic loquamur.

Quare reputati sumus ut jumenta, et sorduimus coram vobis?

Qui perdis animam tuam in furore tuo, numquid propter te derelinquetur terra, et transferentur rupes de loco suo?

Nonne lux impii extinguetur, nec splendebit flamma ignis ejus?

Lux obtenebrescet in tabernaculo illius, et lucerna quae super eum est extinguetur.

Arctabuntur gressus virtutis ejus, et praecipitabit eum consilium suum.

Immisit enim in rete pedes suos, et in maculis ejus ambulat.

Tenebitur planta illius laqueo, et exardescet contra eum sitis.

10 Abscondita est in terra pedica ejus, et decipula illius super semitam.

11 Undique terrebunt eum formidines, et involvent pedes ejus.

12 Attenuetur fame robur ejus, et inedia invadat costas illius.

13 Devoret pulchritudinem cutis ejus; consumat brachia illius primogenita mors.

14 Avellatur de tabernaculo suo fiducia ejus, et calcet super eum, quasi rex, interitus.

15 Habitent in tabernaculo illius socii ejus qui non est; aspergatur in tabernaculo ejus sulphur.

16 Deorsum radices ejus siccentur: sursum autem atteratur messis ejus.

17 Memoria illius pereat de terra, et non celebretur nomen ejus in plateis.

18 Expellet eum de luce in tenebras, et de orbe transferet eum.

19 Non erit semen ejus, neque progenies in populo suo, nec ullae reliquiae in regionibus ejus.

20 In die ejus stupebunt novissimi, et primos invadet horror.

21 Haec sunt ergo tabernacula iniqui, et iste locus ejus qui ignorat Deum.

19 Respondens autem Job, dixit:

Usquequo affligitis animam meam, et atteritis me sermonibus?

En decies confunditis me, et non erubescitis opprimentes me.

Nempe etsi ignoravi, mecum erit ignorantia mea.

At vos contra me erigimini, et arguitis me opprobriis meis.

Saltem nunc intelligite quia Deus non aequo judicio afflixerit me, et flagellis suis me cinxerit.

Ecce clamabo, vim patiens, et nemo audiet; vociferabor, et non est qui judicet.

Semitam meam circumsepsit, et transire non possum: et in calle meo tenebras posuit.

Spoliavit me gloria mea, et abstulit coronam de capite meo.

10 Destruxit me undique, et pereo: et quasi evulsae arbori abstulit spem meam.

11 Iratus est contra me furor ejus, et sic me habuit quasi hostem suum.

12 Simul venerunt latrones ejus, et fecerunt sibi viam per me, et obsederunt in gyro tabernaculum meum.

13 Fratres meos longe fecit a me, et noti mei quasi alieni recesserunt a me.

14 Dereliquerunt me propinqui mei, et qui me noverant obliti sunt mei.

15 Inquilini domus meae et ancillae meae sicut alienum habuerunt me, et quasi peregrinus fui in oculis eorum.

16 Servum meum vocavi, et non respondit: ore proprio deprecabar illum.

17 Halitum meum exhorruit uxor mea, et orabam filios uteri mei.

18 Stulti quoque despiciebant me: et cum ab eis recessissem, detrahebant mihi.

19 Abominati sunt me quondam consiliarii mei, et quem maxime diligebam, aversatus est me.

20 Pelli meae, consumptis carnibus, adhaesit os meum, et derelicta sunt tantummodo labia circa dentes meos.

21 Miseremini mei, miseremini mei saltem vos, amici mei, quia manus Domini tetigit me.

22 Quare persequimini me sicut Deus, et carnibus meis saturamini?

23 Quis mihi tribuat ut scribantur sermones mei? quis mihi det ut exarentur in libro

24 stylo ferreo et plumbi lamina, vel celte sculpantur in silice?

25 Scio enim quod redemptor meus vivit, et in novissimo die de terra surrecturus sum:

26 et rursum circumdabor pelle mea, et in carne mea videbo Deum meum:

27 quem visurus sum ego ipse, et oculi mei conspecturi sunt, et non alius: reposita est haec spes mea in sinu meo.

28 Quare ergo nunc dicitis: Persequamur eum, et radicem verbi inveniamus contra eum?

29 Fugite ergo a facie gladii, quoniam ultor iniquitatum gladius est: et scitote esse judicium.

20 Respondens autem Sophar Naamathites, dixit:

Idcirco cogitationes meae variae succedunt sibi, et mens in diversa rapitur.

Doctrinam qua me arguis audiam, et spiritus intelligentiae meae respondebit mihi.

Hoc scio a principio, ex quo positus est homo super terram,

quod laus impiorum brevis sit, et gaudium hypocritae ad instar puncti.

Si ascenderit usque ad caelum superbia ejus, et caput ejus nubes tetigerit,

quasi sterquilinium in fine perdetur, et qui eum viderant, dicent: Ubi est?

Velut somnium avolans non invenietur: transiet sicut visio nocturna.

Oculus qui eum viderat non videbit, neque ultra intuebitur eum locus suus.

10 Filii ejus atterentur egestate, et manus illius reddent ei dolorem suum.

11 Ossa ejus implebuntur vitiis adolescentiae ejus, et cum eo in pulvere dormient.

12 Cum enim dulce fuerit in ore ejus malum, abscondet illud sub lingua sua.

13 Parcet illi, et non derelinquet illud, et celabit in gutture suo.

14 Panis ejus in utero illius vertetur in fel aspidum intrinsecus.

15 Divitias quas devoravit evomet, et de ventre illius extrahet eas Deus.

16 Caput aspidum suget, et occidet eum lingua viperae.

17 (Non videat rivulos fluminis, torrentes mellis et butyri.)

18 Luet quae fecit omnia, nec tamen consumetur: juxta multitudinem adinventionum suarum, sic et sustinebit.

19 Quoniam confringens nudavit pauperes: domum rapuit, et non aedificavit eam.

20 Nec est satiatus venter ejus: et cum habuerit quae concupierat, possidere non poterit.

21 Non remansit de cibo ejus, et propterea nihil permanebit de bonis ejus.

22 Cum satiatus fuerit, arctabitur: aestuabit, et omnis dolor irruet super eum.

23 Utinam impleatur venter ejus, ut emittat in eum iram furoris sui, et pluat super illum bellum suum.

24 Fugiet arma ferrea, et irruet in arcum aereum.

25 Eductus, et egrediens de vagina sua, et fulgurans in amaritudine sua: vadent et venient super eum horribiles.

26 Omnes tenebrae absconditae sunt in occultis ejus; devorabit eum ignis qui non succenditur: affligetur relictus in tabernaculo suo.

27 Revelabunt caeli iniquitatem ejus, et terra consurget adversus eum.

28 Apertum erit germen domus illius: detrahetur in die furoris Dei.

29 Haec est pars hominis impii a Deo, et haereditas verborum ejus a Domino.