Add parallel Print Page Options

Fili mi, custodi sermones meos, et praecepta mea reconde tibi. Fili,

serva mandata mea, et vives; et legem meam quasi pupillam oculi tui:

liga eam in digitis tuis, scribe illam in tabulis cordis tui.

Dic sapientiae: Soror mea es, et prudentiam voca amicam tuam:

ut custodiant te a muliere extranea, et ab aliena quae verba sua dulcia facit.

De fenestra enim domus meae per cancellos prospexi,

et video parvulos; considero vecordem juvenem,

qui transit per plateam juxta angulum et prope viam domus illius graditur:

in obscuro, advesperascente die, in noctis tenebris et caligine.

10 Et ecce occurrit illi mulier ornatu meretricio, praeparata ad capiendas animas: garrula et vaga,

11 quietis impatiens, nec valens in domo consistere pedibus suis;

12 nunc foris, nunc in plateis, nunc juxta angulos insidians.

13 Apprehensumque deosculatur juvenem, et procaci vultu blanditur, dicens:

14 Victimas pro salute vovi; hodie reddidi vota mea:

15 idcirco egressa sum in occursum tuum, desiderans te videre, et reperi.

16 Intexui funibus lectulum meum; stravi tapetibus pictis ex AEgypto:

17 aspersi cubile meum myrrha, et aloe, et cinnamomo.

18 Veni, inebriemur uberibus, et fruamur cupitis amplexibus donec illucescat dies.

19 Non est enim vir in domo sua: abiit via longissima:

20 sacculum pecuniae secum tulit; in die plenae lunae reversurus est in domum suam.

21 Irretivit eum multis sermonibus, et blanditiis labiorum protraxit illum.

22 Statim eam sequitur quasi bos ductus ad victimam, et quasi agnus lasciviens, et ignorans quod ad vincula stultus trahatur:

23 donec transfigat sagitta jecur ejus, velut si avis festinet ad laqueum, et nescit quod de periculo animae illius agitur.

24 Nunc ergo, fili mi, audi me, et attende verbis oris mei.

25 Ne abstrahatur in viis illius mens tua, neque decipiaris semitis ejus;

26 multos enim vulneratos dejecit, et fortissimi quique interfecti sunt ab ea.

27 Viae inferi domus ejus, penetrantes in interiora mortis.

Numquid non sapientia clamitat, et prudentia dat vocem suam?

In summis excelsisque verticibus supra viam, in mediis semitis stans,

juxta portas civitatis, in ipsis foribus loquitur, dicens:

O viri, ad vos clamito, et vox mea ad filios hominum.

Intelligite, parvuli, astutiam, et insipientes, animadvertite.

Audite, quoniam de rebus magnis locutura sum, et aperientur labia mea ut recta praedicent.

Veritatem meditabitur guttur meum, et labia mea detestabuntur impium.

Justi sunt omnes sermones mei: non est in eis pravum quid, neque perversum;

recti sunt intelligentibus, et aequi invenientibus scientiam.

10 Accipite disciplinam meam, et non pecuniam; doctrinam magis quam aurum eligite:

11 melior est enim sapientia cunctis pretiosissimis, et omne desiderabile ei non potest comparari.

12 Ego sapientia, habito in consilio, et eruditis intersum cogitationibus.

13 Timor Domini odit malum: arrogantiam, et superbiam, et viam pravam, et os bilingue, detestor.

14 Meum est consilium et aequitas; mea est prudentia, mea est fortitudo.

15 Per me reges regnant, et legum conditores justa decernunt;

16 per me principes imperant, et potentes decernunt justitiam.

17 Ego diligentes me diligo, et qui mane vigilant ad me, invenient me.

18 Mecum sunt divitiae et gloria, opes superbae et justitia.

19 Melior est enim fructus meus auro et lapide pretioso, et genimina mea argento electo.

20 In viis justitiae ambulo, in medio semitarum judicii:

21 ut ditem diligentes me, et thesauros eorum repleam.

22 Dominus possedit me in initio viarum suarum antequam quidquam faceret a principio.

23 Ab aeterno ordinata sum, et ex antiquis antequam terra fieret.

24 Nondum erant abyssi, et ego jam concepta eram: necdum fontes aquarum eruperant,

25 necdum montes gravi mole constiterant: ante colles ego parturiebar.

26 Adhuc terram non fecerat, et flumina, et cardines orbis terrae.

27 Quando praeparabat caelos, aderam; quando certa lege et gyro vallabat abyssos;

28 quando aethera firmabat sursum, et librabat fontes aquarum;

29 quando circumdabat mari terminum suum, et legem ponebat aquis, ne transirent fines suos; quando appendebat fundamenta terrae:

30 cum eo eram, cuncta componens. Et delectabar per singulos dies, ludens coram eo omni tempore,

31 ludens in orbe terrarum; et deliciae meae esse cum filiis hominum.

32 Nunc ergo, filii, audite me: beati qui custodiunt vias meas.

33 Audite disciplinam, et estote sapientes, et nolite abjicere eam.

34 Beatus homo qui audit me, et qui vigilat ad fores meas quotidie, et observat ad postes ostii mei.

35 Qui me invenerit, inveniet vitam, et hauriet salutem a Domino.

36 Qui autem in me peccaverit, laedet animam suam; omnes qui me oderunt diligunt mortem.

Sapientia aedificavit sibi domum: excidit columnas septem.

Immolavit victimas suas, miscuit vinum, et proposuit mensam suam.

Misit ancillas suas ut vocarent ad arcem et ad moenia civitatis.

Si quis est parvulus, veniat ad me. Et insipientibus locuta est:

Venite, comedite panem meum, et bibite vinum quod miscui vobis.

Relinquite infantiam, et vivite, et ambulate per vias prudentiae.

Qui erudit derisorem, ipse injuriam sibi facit, et qui arguit impium, sibi maculam generat.

Noli arguere derisorem, ne oderit te: argue sapientem, et diliget te.

Da sapienti occasionem, et addetur ei sapientia; doce justum, et festinabit accipere.

10 Principium sapientiae timor Domini, et scientia sanctorum prudentia.

11 Per me enim multiplicabuntur dies tui, et addentur tibi anni vitae.

12 Si sapiens fueris, tibimetipsi eris; si autem illusor, solus portabis malum.

13 Mulier stulta et clamosa, plenaque illecebris, et nihil omnino sciens,

14 sedit in foribus domus suae, super sellam in excelso urbis loco,

15 ut vocaret transeuntes per viam, et pergentes itinere suo:

16 Qui est parvulus declinet ad me. Et vecordi locuta est:

17 Aquae furtivae dulciores sunt, et panis absconditus suavior.

18 Et ignoravit quod ibi sint gigantes, et in profundis inferni convivae ejus.