Add parallel Print Page Options

58 In finem, ne disperdas. David in tituli inscriptionem, quando misit Saul et custodivit domum ejus ut eum interficeret.

Eripe me de inimicis meis, Deus meus, et ab insurgentibus in me libera me.

Eripe me de operantibus iniquitatem, et de viris sanguinum salva me.

Quia ecce ceperunt animam meam; irruerunt in me fortes.

Neque iniquitas mea, neque peccatum meum, Domine; sine iniquitate cucurri, et direxi.

Exsurge in occursum meum, et vide: et tu, Domine Deus virtutum, Deus Israel, intende ad visitandas omnes gentes: non miserearis omnibus qui operantur iniquitatem.

Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.

Ecce loquentur in ore suo, et gladius in labiis eorum: quoniam quis audivit?

Et tu, Domine, deridebis eos; ad nihilum deduces omnes gentes.

10 Fortitudinem meam ad te custodiam, quia, Deus, susceptor meus es:

11 Deus meus misericordia ejus praeveniet me.

12 Deus ostendet mihi super inimicos meos: ne occidas eos, nequando obliviscantur populi mei. Disperge illos in virtute tua, et depone eos, protector meus, Domine:

13 delictum oris eorum, sermonem labiorum ipsorum; et comprehendantur in superbia sua. Et de execratione et mendacio annuntiabuntur

14 in consummatione: in ira consummationis, et non erunt. Et scient quia Deus dominabitur Jacob, et finium terrae.

15 Convertentur ad vesperam, et famem patientur ut canes: et circuibunt civitatem.

16 Ipsi dispergentur ad manducandum; si vero non fuerint saturati, et murmurabunt.

17 Ego autem cantabo fortitudinem tuam, et exsultabo mane misericordiam tuam: quia factus es susceptor meus, et refugium meum in die tribulationis meae.

18 Adjutor meus, tibi psallam, quia Deus susceptor meus es; Deus meus, misericordia mea.

59 In finem, pro his qui immutabuntur, in tituli inscriptionem ipsi David, in doctrinam,

cum succendit Mesopotamiam Syriae et Sobal, et convertit Joab, et percussit Idumaeam in valle Salinarum duodecim millia.

Deus, repulisti nos, et destruxisti nos; iratus es, et misertus es nobis.

Commovisti terram, et conturbasti eam; sana contritiones ejus, quia commota est.

Ostendisti populo tuo dura; potasti nos vino compunctionis.

Dedisti metuentibus te significationem, ut fugiant a facie arcus; ut liberentur dilecti tui.

Salvum fac dextera tua, et exaudi me.

Deus locutus est in sancto suo: laetabor, et partibor Sichimam; et convallem tabernaculorum metibor.

Meus est Galaad, et meus est Manasses; et Ephraim fortitudo capitis mei. Juda rex meus;

10 Moab olla spei meae. In Idumaeam extendam calceamentum meum: mihi alienigenae subditi sunt.

11 Quis deducet me in civitatem munitam? quis deducet me usque in Idumaeam?

12 nonne tu, Deus, qui repulisti nos? et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris?

13 Da nobis auxilium de tribulatione, quia vana salus hominis.

14 In Deo faciemus virtutem; et ipse ad nihilum deducet tribulantes nos.