Add parallel Print Page Options

60 In finem. In hymnis David.

Exaudi, Deus, deprecationem meam; intende orationi meae.

A finibus terrae ad te clamavi, dum anxiaretur cor meum; in petra exaltasti me. Deduxisti me,

quia factus es spes mea: turris fortitudinis a facie inimici.

Inhabitabo in tabernaculo tuo in saecula; protegar in velamento alarum tuarum.

Quoniam tu, Deus meus, exaudisti orationem meam; dedisti haereditatem timentibus nomen tuum.

Dies super dies regis adjicies; annos ejus usque in diem generationis et generationis.

Permanet in aeternum in conspectu Dei: misericordiam et veritatem ejus quis requiret?

Sic psalmum dicam nomini tuo in saeculum saeculi, ut reddam vota mea de die in diem.

61 In finem, pro Idithun. Psalmus David.

Nonne Deo subjecta erit anima mea? ab ipso enim salutare meum.

Nam et ipse Deus meus et salutaris meus; susceptor meus, non movebor amplius.

Quousque irruitis in hominem? interficitis universi vos, tamquam parieti inclinato et maceriae depulsae.

Verumtamen pretium meum cogitaverunt repellere; cucurri in siti: ore suo benedicebant, et corde suo maledicebant.

Verumtamen Deo subjecta esto, anima mea, quoniam ab ipso patientia mea:

quia ipse Deus meus et salvator meus, adjutor meus, non emigrabo.

In Deo salutare meum et gloria mea; Deus auxilii mei, et spes mea in Deo est.

Sperate in eo, omnis congregatio populi; effundite coram illo corda vestra: Deus adjutor noster in aeternum.

10 Verumtamen vani filii hominum, mendaces filii hominum in stateris, ut decipiant ipsi de vanitate in idipsum.

11 Nolite sperare in iniquitate, et rapinas nolite concupiscere; divitiae si affluant, nolite cor apponere.

12 Semel locutus est Deus; duo haec audivi: quia potestas Dei est,

13 et tibi, Domine, misericordia: quia tu reddes unicuique juxta opera sua.