4 Salómon konungur var konungur yfir öllum Ísrael, og

² þessir voru æðstu embættismenn hans: Asarja Sadóksson var prestur,

³ Elíhóref og Ahía Sísasynir voru kanslarar, Jósafat Ahílúðsson var ríkisritari,

⁴ Benaja Jójadason var yfir hernum, Sadók og Abjatar voru prestar,

⁵ Asarja Natansson var yfir fógetunum, Sabúð Natansson var prestur og vinur konungs.

⁶ Ahísar var stallari, Adóníram Abdason var yfir kvaðarmönnum.

⁷ Salómon hafði tólf fógeta yfir öllum Ísrael. Skyldu þeir birgja konung og hirð hans að vistum sinn mánuðinn hver á ári hverju.

⁸ Og þetta eru nöfn þeirra: Ben Húr á Efraímfjöllum,

⁹ Ben Deker í Makas og í Saalbím og Bet Semes og Elon, allt að Bet Hanan.

¹⁰ Ben Heseð í Arúbbót, honum tilheyrði Sókó og allt Heferland,

¹¹ Ben Abínadab hafði allt Dórhálendi, átti hann Tafat, dóttur Salómons fyrir konu.

¹² Baana Ahílúðsson: Taanak og Megiddó og allt Bet Sean, sem liggur hjá Saretan fyrir neðan Jesreel, frá Bet Sean til Abel Mehóla, allt vestur fyrir Jokmeam,

¹³ Ben Geber í Ramót í Gíleað, honum tilheyrðu þorp Jaírs Manassesonar í Gíleað og landsspildan Argób í Basan, sextíu stórar borgir, með múrveggjum og slagbröndum af eiri,

¹⁴ Ahínadab Íddóson í Mahanaím,

¹⁵ Akímaas í Naftalí, hann hafði og gengið að eiga Basmat, dóttur Salómons.

¹⁶ Baana Húsaíson í Asser og Bealót,

¹⁷ Jósafat Parúason í Íssakar,

¹⁸ Símeí Elason í Benjamín,

¹⁹ Geber Úríson í Gíleaðlandi, landi Síhons Amorítakonungs og Ógs, konungs í Basan. Og einn fógeti var í Júda.

²⁰ Júda og Ísrael voru fjölmennir, sem sandur á sjávarströndu, þeir átu og drukku og voru glaðir.

²¹ Salómon drottnaði yfir öllum konungaríkjum frá Efrat til Filistalands og til landamæra Egyptalands. Færðu þeir Salómon skatt og voru þegnskyldir honum alla ævi hans.

²² Og Salómon þurfti daglega til matar þrjátíu kór af hveiti og sextíu kór af mjöli,

²³ tíu alda uxa og tuttugu uxa haggenga og hundrað sauði, auk hjarta, skógargeita, dáhjarta og alifugla.

²⁴ Því að hann réð yfir öllu landi fyrir vestan Efrat, frá Tífsa til Gasa, yfir öllum konungum fyrir vestan Efrat, og hafði frið á allar hliðar hringinn í kring,

²⁵ svo að Júda og Ísrael bjuggu öruggir, hver maður undir sínu víntré og fíkjutré, frá Dan til Beerseba, alla ævi Salómons.

²⁶ Og Salómon hafði fjörutíu þúsund vagnhesta og tólf þúsund ríðandi menn.

²⁷ Og fógetar þessir birgðu Salómon konung að vistum og alla þá, er komu að borði Salómons konungs, sinn mánuðinn hver. Létu þeir ekkert skorta.

²⁸ Og bygg og hey handa akhestunum og gæðingunum fluttu þeir þangað, er hann var, hver eftir því sem honum bar.

²⁹ Og Guð veitti Salómon afar mikla speki og visku og djúpsæi andans, sem sandur er margur á sjávarströnd,

³⁰ og speki Salómons var meiri en speki allra austurbyggja og öll speki Egyptalands.

³¹ Og hann var allra manna vitrastur, vitrari en Etan Esrahíti og Heman og Kalkól og Darda Mahólssynir, og hann var nafnfrægur með öllum þjóðum umhverfis.

³² Hann mælti þrjú þúsund orðskviðu, og ljóð hans voru eitt þúsund og fimm að tölu.

³³ Og hann talaði um trén, allt frá sedrustrjánum á Líbanon til ísópsins, sem sprettur á múrveggnum. Og hann talaði um fénað og fugla, orma og fiska,

³⁴ og menn komu af öllum þjóðum til þess að heyra speki Salómons, frá öllum konungum jarðarinnar, er heyrðu speki hans getið.