Add parallel Print Page Options

Ég er maðurinn, sem eymd hefi reynt undir sprota reiði hans.

Mig hefir hann rekið og fært út í myrkur og niðdimmu.

Já, gegn mér snýr hann æ að nýju hendi sinni allan daginn.

Hann hefir tálgað af mér hold mitt og hörund, brotið sundur bein mín,

hlaðið hringinn í kringum mig fári og mæðu,

hneppt mig í myrkur eins og þá sem dánir eru fyrir löngu.

Hann hefir girt fyrir mig, svo að ég kemst ekki út, gjört fjötra mína þunga.

Þótt ég hrópi og kalli, hnekkir hann bæn minni.

Hann girti fyrir vegu mína með höggnum steinum, gjörði stigu mína ófæra.

10 Hann var mér eins og björn, sem situr um bráð, eins og ljón í launsátri.

11 Hann hefir leitt mig afleiðis og tætt mig sundur, hann hefir látið mig eyddan,

12 hann hefir bent boga sinn og reist mig að skotspæni fyrir örina,

13 hefir sent í nýru mín sonu örvamælis síns.

14 Ég varð öllum þjóðum að athlægi, þeim að háðkvæði liðlangan daginn.

15 Hann mettaði mig á beiskum jurtum, drykkjaði mig á malurt

16 og lét tennur mínar myljast sundur á malarsteinum, lét mig velta mér í ösku.

17 Þú sviptir sálu mína friði, ég gleymdi því góða

18 og sagði: "Horfinn er lífskraftur minn, von mín fjarri Drottni."

19 Minnstu eymdar minnar og mæðu, malurtarinnar og eitursins.

20 Sál mín hugsar stöðugt um þetta og er döpur í brjósti mér.

21 Þetta vil ég hugfesta, þess vegna vil ég vona:

22 Náð Drottins er ekki þrotin, miskunn hans ekki á enda,

23 hún er ný á hverjum morgni, mikil er trúfesti þín!

24 Drottinn er hlutdeild mín, segir sál mín, þess vegna vil ég vona á hann.

25 Góður er Drottinn þeim er á hann vona, og þeirri sál er til hans leitar.

26 Gott er að bíða hljóður eftir hjálp Drottins.

27 Gott er fyrir manninn að bera ok í æsku.

28 Hann sitji einmana og hljóður, af því að Hann hefir lagt það á hann.

29 Hann beygi munninn ofan að jörðu, vera má að enn sé von,

30 hann bjóði þeim kinnina sem slær hann, láti metta sig með smán.

31 Því að ekki útskúfar Drottinn um alla eilífð,

32 heldur miskunnar hann aftur, þegar hann hrellir, eftir sinni miklu náð.

33 Því að ekki langar hann til að þjá né hrella mannanna börn.

34 Að menn troða undir fótum alla bandingja landsins,

35 að menn halla rétti manns fyrir augliti hins Hæsta,

36 að menn beita mann ranglæti í máli hans, _ skyldi Drottinn ekki sjá það?

37 Hver er sá er talaði, og það varð, án þess að Drottinn hafi boðið það?

38 Fram gengur ekki af munni hins Hæsta bæði hamingja og óhamingja?

39 Hví andvarpar maðurinn alla ævi? Hver andvarpi yfir eigin syndum!

40 Rannsökum breytni vora og prófum og snúum oss til Drottins.

41 Fórnum hjarta voru og höndum til Guðs í himninum.

42 Vér höfum syndgað og verið óhlýðnir, þú hefir ekki fyrirgefið,

43 þú hefir hulið þig í reiði og ofsótt oss, myrt vægðarlaust,

44 þú hefir hulið þig í skýi, svo að engin bæn kemst í gegn.

45 Þú gjörðir oss að afhraki og viðbjóð mitt á meðal þjóðanna.

46 Yfir oss glenntu upp ginið allir óvinir vorir.

47 Geigur og gildra urðu hlutskipti vort, eyðing og tortíming.

48 Táralækir streyma af augum mér út af tortíming þjóðar minnar.

49 Hvíldarlaust fljóta augu mín í tárum, án þess að hlé verði á,

50 uns niður lítur og á horfir Drottinn af himnum.

51 Auga mitt veldur sál minni kvöl, vegna allra dætra borgar minnar.

52 Með ákefð eltu mig, eins og fugl, þeir er voru óvinir mínir án saka.

53 Þeir gjörðu því nær út af við mig í gryfju og köstuðu steinum á mig.

54 Vatn flóði yfir höfuð mitt, ég hugsaði: "Ég er frá."

55 Ég hrópaði á nafn þitt, Drottinn, úr hyldýpi gryfjunnar.

56 Þú heyrðir hróp mitt: "Byrg ekki eyra þitt, kom mér til fróunar, kom mér til hjálpar."

57 Þú varst nálægur, þá er ég hrópaði til þín, sagðir: "Óttastu ekki!"

58 Þú varðir, Drottinn, mál mitt, leystir líf mitt.

59 Þú hefir, Drottinn, séð undirokun mína, rétt þú hluta minn!

60 Þú hefir séð alla hefnigirni þeirra, allt ráðabrugg þeirra gegn mér,

61 þú hefir heyrt smánanir þeirra, Drottinn, allt ráðabrugg þeirra í gegn mér,

62 skraf mótstöðumanna minna og hinar stöðugu ráðagjörðir þeirra gegn mér.

63 Lít þú á, hvort sem þeir sitja eða standa, þá er ég háðkvæði þeirra.

64 Þú munt endurgjalda þeim, Drottinn, eins og þeir hafa til unnið.

65 Þú munt leggja hulu yfir hjarta þeirra, bölvan þín komi yfir þá.

66 Þú munt ofsækja þá í reiði og afmá þá undan himni Drottins.

[a]I am the man who has seen affliction(A)
    by the rod of the Lord’s wrath.(B)
He has driven me away and made me walk
    in darkness(C) rather than light;
indeed, he has turned his hand against me(D)
    again and again, all day long.

He has made my skin and my flesh grow old(E)
    and has broken my bones.(F)
He has besieged me and surrounded me
    with bitterness(G) and hardship.(H)
He has made me dwell in darkness
    like those long dead.(I)

He has walled me in so I cannot escape;(J)
    he has weighed me down with chains.(K)
Even when I call out or cry for help,(L)
    he shuts out my prayer.(M)
He has barred(N) my way with blocks of stone;
    he has made my paths crooked.(O)

10 Like a bear lying in wait,
    like a lion(P) in hiding,(Q)
11 he dragged me from the path and mangled(R) me
    and left me without help.
12 He drew his bow(S)
    and made me the target(T) for his arrows.(U)

13 He pierced(V) my heart
    with arrows from his quiver.(W)
14 I became the laughingstock(X) of all my people;(Y)
    they mock me in song(Z) all day long.
15 He has filled me with bitter herbs
    and given me gall to drink.(AA)

16 He has broken my teeth with gravel;(AB)
    he has trampled me in the dust.(AC)
17 I have been deprived of peace;
    I have forgotten what prosperity is.
18 So I say, “My splendor is gone
    and all that I had hoped from the Lord.”(AD)

19 I remember my affliction and my wandering,
    the bitterness(AE) and the gall.(AF)
20 I well remember them,
    and my soul is downcast(AG) within me.(AH)
21 Yet this I call to mind
    and therefore I have hope:

22 Because of the Lord’s great love(AI) we are not consumed,(AJ)
    for his compassions never fail.(AK)
23 They are new every morning;
    great is your faithfulness.(AL)
24 I say to myself, “The Lord is my portion;(AM)
    therefore I will wait for him.”

25 The Lord is good to those whose hope is in him,
    to the one who seeks him;(AN)
26 it is good to wait quietly(AO)
    for the salvation of the Lord.(AP)
27 It is good for a man to bear the yoke
    while he is young.

28 Let him sit alone in silence,(AQ)
    for the Lord has laid it on him.
29 Let him bury his face in the dust(AR)
    there may yet be hope.(AS)
30 Let him offer his cheek to one who would strike him,(AT)
    and let him be filled with disgrace.(AU)

31 For no one is cast off
    by the Lord forever.(AV)
32 Though he brings grief, he will show compassion,
    so great is his unfailing love.(AW)
33 For he does not willingly bring affliction
    or grief to anyone.(AX)

34 To crush underfoot
    all prisoners in the land,
35 to deny people their rights
    before the Most High,(AY)
36 to deprive them of justice—
    would not the Lord see such things?(AZ)

37 Who can speak and have it happen
    if the Lord has not decreed it?(BA)
38 Is it not from the mouth of the Most High
    that both calamities and good things come?(BB)
39 Why should the living complain
    when punished for their sins?(BC)

40 Let us examine our ways and test them,(BD)
    and let us return to the Lord.(BE)
41 Let us lift up our hearts and our hands
    to God in heaven,(BF) and say:
42 “We have sinned and rebelled(BG)
    and you have not forgiven.(BH)

43 “You have covered yourself with anger and pursued(BI) us;
    you have slain without pity.(BJ)
44 You have covered yourself with a cloud(BK)
    so that no prayer(BL) can get through.(BM)
45 You have made us scum(BN) and refuse
    among the nations.

46 “All our enemies have opened their mouths
    wide(BO) against us.(BP)
47 We have suffered terror and pitfalls,(BQ)
    ruin and destruction.(BR)
48 Streams of tears(BS) flow from my eyes(BT)
    because my people are destroyed.(BU)

49 My eyes will flow unceasingly,
    without relief,(BV)
50 until the Lord looks down
    from heaven and sees.(BW)
51 What I see brings grief to my soul
    because of all the women of my city.

52 Those who were my enemies without cause
    hunted me like a bird.(BX)
53 They tried to end my life in a pit(BY)
    and threw stones at me;
54 the waters closed over my head,(BZ)
    and I thought I was about to perish.(CA)

55 I called on your name, Lord,
    from the depths(CB) of the pit.(CC)
56 You heard my plea:(CD) “Do not close your ears
    to my cry for relief.”
57 You came near(CE) when I called you,
    and you said, “Do not fear.”(CF)

58 You, Lord, took up my case;(CG)
    you redeemed my life.(CH)
59 Lord, you have seen the wrong done to me.(CI)
    Uphold my cause!(CJ)
60 You have seen the depth of their vengeance,
    all their plots against me.(CK)

61 Lord, you have heard their insults,(CL)
    all their plots against me—
62 what my enemies whisper and mutter
    against me all day long.(CM)
63 Look at them! Sitting or standing,
    they mock me in their songs.(CN)

64 Pay them back what they deserve, Lord,
    for what their hands have done.(CO)
65 Put a veil over their hearts,(CP)
    and may your curse be on them!
66 Pursue(CQ) them in anger and destroy them
    from under the heavens of the Lord.

Footnotes

  1. Lamentations 3:1 This chapter is an acrostic poem; the verses of each stanza begin with the successive letters of the Hebrew alphabet, and the verses within each stanza begin with the same letter.