1 Liber generationis Jesu Christi filii David, filii Abraham.

² Abraham genuit Isaac. Isaac autem genuit Jacob. Jacob autem genuit Judam, et fratres ejus.

³ Judas autem genuit Phares, et Zaram de Thamar. Phares autem genuit Esron. Esron autem genuit Aram.

⁴ Aram autem genuit Aminadab. Aminadab autem genuit Naasson. Naasson autem genuit Salmon.

⁵ Salmon autem genuit Booz de Rahab. Booz autem genuit Obed ex Ruth. Obed autem genuit Jesse. Jesse autem genuit David regem.

⁶ David autem rex genuit Salomonem ex ea quae fuit Uriae.

⁷ Salomon autem genuit Roboam. Roboam autem genuit Abiam. Abias autem genuit Asa.

⁸ Asa autem genuit Josophat. Josophat autem genuit Joram. Joram autem genuit Oziam.

⁹ Ozias autem genuit Joatham. Joatham autem genuit Achaz. Achaz autem genuit Ezechiam.

¹⁰ Ezechias autem genuit Manassen. Manasses autem genuit Amon. Amon autem genuit Josiam.

¹¹ Josias autem genuit Jechoniam, et fratres ejus in transmigratione Babylonis.

¹² Et post transmigrationem Babylonis: Jechonias genuit Salathiel. Salathiel autem genuit Zorobabel.

¹³ Zorobabel autem genuit Abiud. Abiud autem genuit Eliacim. Eliacim autem genuit Azor.

¹⁴ Azor autem genuit Sadoc. Sadoc autem genuit Achim. Achim autem genuit Eliud.

¹⁵ Eliud autem genuit Eleazar. Eleazar autem genuit Mathan. Mathan autem genuit Jacob.

¹⁶ Jacob autem genuit Joseph virum Mariae, de qua natus est Jesus, qui vocatur Christus.

¹⁷ Omnes itaque generationes ab Abraham usque ad David, generationes quatuordecim: et a David usque ad transmigrationem Babylonis, generationes quatuordecim: et a transmigratione Babylonis usque ad Christum, generationes quatuordecim.

¹⁸ Christi autem generatio sic erat: cum esset desponsata mater ejus Maria Joseph, antequam convenirent inventa est in utero habens de Spiritu Sancto.

¹⁹ Joseph autem vir ejus cum esset justus, et nollet eam traducere, voluit occulte dimittere eam.

²⁰ Haec autem eo cogitante, ecce angelus Domini apparuit in somnis ei, dicens: Joseph, fili David, noli timere accipere Mariam conjugem tuam: quod enim in ea natum est, de Spiritu Sancto est.

²¹ Pariet autem filium: et vocabis nomen ejus Jesum: ipse enim salvum faciet populum suum a peccatis eorum.

²² Hoc autem totum factum est, ut adimpleretur quod dictum est a Domino per prophetam dicentem:

²³ Ecce virgo in utero habebit, et pariet filium: et vocabunt nomen ejus Emmanuel, quod est interpretatum Nobiscum Deus.

²⁴ Exsurgens autem Joseph a somno, fecit sicut praecepit ei angelus Domini, et accepit conjugem suam.

²⁵ Et non cognoscebat eam donec peperit filium suum primogenitum: et vocavit nomen ejus Jesum.

2 Cum ergo natus esset Jesus in Bethlehem Juda in diebus Herodis regis, ecce magi ab oriente venerunt Jerosolymam,

² dicentes: Ubi est qui natus est rex Judaeorum? vidimus enim stellam ejus in oriente, et venimus adorare eum.

³ Audiens autem Herodes rex, turbatus est, et omnis Jerosolyma cum illo.

⁴ Et congregans omnes principes sacerdotum, et scribas populi, sciscitabatur ab eis ubi Christus nasceretur.

⁵ At illi dixerunt: In Bethlehem Judae: sic enim scriptum est per prophetam:

⁶ Et tu Bethlehem terra Juda, nequaquam minima es in principibus Juda: ex te enim exiet dux, qui regat populum meum Israel.

⁷ Tunc Herodes clam vocatis magis diligenter didicit ab eis tempus stellae, quae apparuit eis:

⁸ et mittens illos in Bethlehem, dixit: Ite, et interrogate diligenter de puero: et cum inveneritis, renuntiate mihi, ut et ego veniens adorem eum.

⁹ Qui cum audissent regem, abierunt, et ecce stella, quam viderant in oriente, antecedebat eos, usque dum veniens staret supra, ubi erat puer.

¹⁰ Videntes autem stellam gavisi sunt gaudio magno valde.

¹¹ Et intrantes domum, invenerunt puerum cum Maria matre ejus, et procidentes adoraverunt eum: et apertis thesauris suis obtulerunt ei munera, aurum, thus, et myrrham.

¹² Et responso accepto in somnis ne redirent ad Herodem, per aliam viam reversi sunt in regionem suam.

¹³ Qui cum recessissent, ecce angelus Domini apparuit in somnis Joseph, dicens: Surge, et accipe puerum, et matrem ejus, et fuge in AEgyptum, et esto ibi usque dum dicam tibi. Futurum est enim ut Herodes quaerat puerum ad perdendum eum.

¹⁴ Qui consurgens accepit puerum et matrem ejus nocte, et secessit in AEgyptum:

¹⁵ et erat ibi usque ad obitum Herodis: ut adimpleretur quod dictum est a Domino per prophetam dicentem: Ex AEgypto vocavi filium meum.

¹⁶ Tunc Herodes videns quoniam illusus esset a magis, iratus est valde, et mittens occidit omnes pueros, qui erant in Bethlehem, et in omnibus finibus ejus, a bimatu et infra secundum tempus, quod exquisierat a magis.

¹⁷ Tunc adimpletum est quod dictum est per Jeremiam prophetam dicentem:

¹⁸ Vox in Rama audita est ploratus, et ululatus multus: Rachel plorans filios suos, et noluit consolari, quia non sunt.

¹⁹ Defuncto autem Herode, ecce angelus Domini apparuit in somnis Joseph in AEgypto,

²⁰ dicens: Surge, et accipe puerum, et matrem ejus, et vade in terram Israel: defuncti sunt enim qui quaerebant animam pueri.

²¹ Qui consurgens, accepit puerum, et matrem ejus, et venit in terram Israel.

²² Audiens autem quod Archelaus regnaret in Judaea pro Herode patre suo, timuit illo ire: et admonitus in somnis, secessit in partes Galilaeae.

²³ Et veniens habitavit in civitate quae vocatur Nazareth: ut adimpleretur quod dictum est per prophetas: Quoniam Nazaraeus vocabitur.

3 In diebus autem illis venit Joannes Baptista praedicans in deserto Judaeae,

² et dicens: Poenitentiam agite: appropinquavit enim regnum caelorum.

³ Hic est enim, qui dictus est per Isaiam prophetam dicentem: Vox clamantis in deserto: Parate viam Domini; rectas facite semitas ejus.

⁴ Ipse autem Joannes habebat vestimentum de pilis camelorum, et zonam pelliceam circa lumbos suos: esca autem ejus erat locustae, et mel silvestre.

⁵ Tunc exibat ad eum Jerosolyma, et omnis Judaea, et omnis regio circa Jordanem;

⁶ et baptizabantur ab eo in Jordane, confitentes peccata sua.

⁷ Videns autem multos pharisaeorum, et sadducaeorum, venientes ad baptismum suum, dixit eis: Progenies viperarum, quis demonstravit vobis fugere a ventura ira?

⁸ Facite ergo fructum dignum poenitentiae.

⁹ Et ne velitis dicere intra vos: Patrem habemus Abraham. Dico enim vobis quoniam potens est Deus de lapidibus istis suscitare filios Abrahae.

¹⁰ Jam enim securis ad radicem arborum posita est. Omnis ergo arbor, quae non facit fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur.

¹¹ Ego quidem baptizo vos in aqua in poenitentiam: qui autem post me venturus est, fortior me est, cujus non sum dignus calceamenta portare: ipse vos baptizabit in Spiritu Sancto, et igni.

¹² Cujus ventilabrum in manu sua: et permundabit aream suam: et congregabit triticum suum in horreum, paleas autem comburet igni inextinguibili.

¹³ Tunc venit Jesus a Galilaea in Jordanem ad Joannem, ut baptizaretur ab eo.

¹⁴ Joannes autem prohibebat eum, dicens: Ego a te debeo baptizari, et tu venis ad me?

¹⁵ Respondens autem Jesus, dixit ei: Sine modo: sic enim decet nos implere omnem justitiam. Tunc dimisit eum.

¹⁶ Baptizatus autem Jesus, confestim ascendit de aqua, et ecce aperti sunt ei caeli: et vidit Spiritum Dei descendentem sicut columbam, et venientem super se.

¹⁷ Et ecce vox de caelis dicens: Hic est Filius meus dilectus, in quo mihi complacui.

4 Tunc Jesus ductus est in desertum a Spiritu, ut tentaretur a diabolo.

² Et cum jejunasset quadraginta diebus, et quadraginta noctibus, postea esuriit.

³ Et accedens tentator dixit ei: Si Filius Dei es, dic ut lapides isti panes fiant.

⁴ Qui respondens dixit: Scriptum est: Non in solo pane vivit homo, sed in omni verbo, quod procedit de ore Dei.

⁵ Tunc assumpsit eum diabolus in sanctam civitatem, et statuit eum super pinnaculum templi,

⁶ et dixit ei: Si Filius Dei es, mitte te deorsum. Scriptum est enim: Quia angelis suis mandavit de te, et in manibus tollent te, ne forte offendas ad lapidem pedem tuum.

⁷ Ait illi Jesus: Rursum scriptum est: Non tentabis Dominum Deum tuum.

⁸ Iterum assumpsit eum diabolus in montem excelsum valde: et ostendit ei omnia regna mundi, et gloriam eorum,

⁹ et dixit ei: Haec omnia tibi dabo, si cadens adoraveris me.

¹⁰ Tunc dicit ei Jesus: Vade Satana: Scriptum est enim: Dominum Deum tuum adorabis, et illi soli servies.

¹¹ Tunc reliquit eum diabolus: et ecce angeli accesserunt, et ministrabant ei.

¹² Cum autem audisset Jesus quod Joannes traditus esset, secessit in Galilaeam:

¹³ et, relicta civitate Nazareth, venit, et habitavit in Capharnaum maritima, in finibus Zabulon et Nephthalim:

¹⁴ ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam:

¹⁵ Terra Zabulon, et terra Nephthalim, via maris trans Jordanem, Galilaea gentium:

¹⁶ populus, qui sedebat in tenebris, vidit lucem magnam: et sedentibus in regione umbrae mortis, lux orta est eis.

¹⁷ Exinde coepit Jesus praedicare, et dicere: Poenitentiam agite: appropinquavit enim regnum caelorum.

¹⁸ Ambulans autem Jesus juxta mare Galilaeae, vidit duos fratres, Simonem, qui vocatur Petrus, et Andream fratrem ejus, mittentes rete in mare (erant enim piscatores),

¹⁹ et ait illis: Venite post me, et faciam vos fieri piscatores hominum.

²⁰ At illi continuo relictis retibus secuti sunt eum.

²¹ Et procedens inde, vidit alios duos fratres, Jacobum Zebedaei, et Joannem fratrem ejus, in navi cum Zebedaeo patre eorum, reficientes retia sua: et vocavit eos.

²² Illi autem statim relictis retibus et patre, secuti sunt eum.

²³ Et circuibat Jesus totam Galilaeam, docens in synagogis eorum, et praedicans Evangelium regni: et sanans omnem languorem, et omnem infirmitatem in populo.

²⁴ Et abiit opinio ejus in totam Syriam, et obtulerunt ei omnes male habentes, variis languoribus, et tormentis comprehensos, et qui daemonia habebant, et lunaticos, et paralyticos, et curavit eos:

²⁵ et secutae sunt eum turbae multae de Galilaea, et Decapoli, et de Jerosolymis, et de Judaea, et de trans Jordanem.

5 Videns autem Jesus turbas, ascendit in montem, et cum sedisset, accesserunt ad eum discipuli ejus,

² et aperiens os suum docebat eos dicens:

³ Beati pauperes spiritu: quoniam ipsorum est regnum caelorum.

⁴ Beati mites: quoniam ipsi possidebunt terram.

⁵ Beati qui lugent: quoniam ipsi consolabuntur.

⁶ Beati qui esuriunt et sitiunt justitiam: quoniam ipsi saturabuntur.

⁷ Beati misericordes: quoniam ipsi misericordiam consequentur.

⁸ Beati mundo corde: quoniam ipsi Deum videbunt.

⁹ Beati pacifici: quoniam filii Dei vocabuntur.

¹⁰ Beati qui persecutionem patiuntur propter justitiam: quoniam ipsorum est regnum caelorum.

¹¹ Beati estis cum maledixerint vobis, et persecuti vos fuerint, et dixerint omne malum adversum vos mentientes, propter me:

¹² gaudete, et exsultate, quoniam merces vestra copiosa est in caelis. Sic enim persecuti sunt prophetas, qui fuerunt ante vos.

¹³ Vos estis sal terrae. Quod si sal evanuerit, in quo salietur? ad nihilum valet ultra, nisi ut mittatur foras, et conculcetur ab hominibus.

¹⁴ Vos estis lux mundi. Non potest civitas abscondi supra montem posita,

¹⁵ neque accendunt lucernam, et ponunt eam sub modio, sed super candelabrum, ut luceat omnibus qui in domo sunt.

¹⁶ Sic luceat lux vestra coram hominibus: ut videant opera vestra bona, et glorificent Patrem vestrum, qui in caelis est.

¹⁷ Nolite putare quoniam veni solvere legem aut prophetas: non veni solvere, sed adimplere.

¹⁸ Amen quippe dico vobis, donec transeat caelum et terra, jota unum aut unus apex non praeteribit a lege, donec omnia fiant.

¹⁹ Qui ergo solverit unum de mandatis istis minimis, et docuerit sic homines, minimus vocabitur in regno caelorum: qui autem fecerit et docuerit, hic magnus vocabitur in regno caelorum.

²⁰ Dico enim vobis, quia nisi abundaverit justitia vestra plus quam scribarum et pharisaeorum, non intrabitis in regnum caelorum.

²¹ Audistis quia dictum est antiquis: Non occides: qui autem occiderit, reus erit judicio.

²² Ego autem dico vobis: quia omnis qui irascitur fratri suo, reus erit judicio. Qui autem dixerit fratri suo, raca: reus erit concilio. Qui autem dixerit, fatue: reus erit gehennae ignis.

²³ Si ergo offers munus tuum ad altare, et ibi recordatus fueris quia frater tuus habet aliquid adversum te:

²⁴ relinque ibi munus tuum ante altare, et vade prius reconciliari fratri tuo: et tunc veniens offeres munus tuum.

²⁵ Esto consentiens adversario tuo cito dum es in via cum eo: ne forte tradat te adversarius judici, et judex tradat te ministro: et in carcerem mittaris.

²⁶ Amen dico tibi, non exies inde, donec reddas novissimum quadrantem.

²⁷ Audistis quia dictum est antiquis: Non moechaberis.

²⁸ Ego autem dico vobis: quia omnis qui viderit mulierem ad concupiscendum eam, jam moechatus est eam in corde suo.

²⁹ Quod si oculus tuus dexter scandalizat te, erue eum, et projice abs te: expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum mittatur in gehennam.

³⁰ Et si dextra manus tua scandalizat te, abscide eam, et projice abs te: expedit enim tibi ut pereat unum membrorum tuorum, quam totum corpus tuum eat in gehennam.

³¹ Dictum est autem: Quicumque dimiserit uxorem suam, det ei libellum repudii.

³² Ego autem dico vobis: quia omnis qui dimiserit uxorem suam, excepta fornicationis causa, facit eam moechari: et qui dimissam duxerit, adulterat.

³³ Iterum audistis quia dictum est antiquis: Non perjurabis: reddes autem Domino juramenta tua.

³⁴ Ego autem dico vobis, non jurare omnino, neque per caelum, quia thronus Dei est:

³⁵ neque per terram, quia scabellum est pedum ejus: neque per Jerosolymam, quia civitas est magni regis:

³⁶ neque per caput tuum juraveris, quia non potes unum capillum album facere, aut nigrum.

³⁷ Sit autem sermo vester, est, est: non, non: quod autem his abundantius est, a malo est.

³⁸ Audistis quia dictum est: Oculum pro oculo, et dentem pro dente.

³⁹ Ego autem dico vobis, non resistere malo: sed si quis te percusserit in dexteram maxillam tuam, praebe illi et alteram:

⁴⁰ et ei, qui vult tecum judicio contendere, et tunicam tuam tollere, dimitte ei et pallium:

⁴¹ et quicumque te angariaverit mille passus, vade cum illo et alia duo.

⁴² Qui petit a te, da ei: et volenti mutuari a te, ne avertaris.

⁴³ Audistis quia dictum est: Diliges proximum tuum, et odio habebis inimicum tuum.

⁴⁴ Ego autem dico vobis: diligite inimicos vestros, benefacite his qui oderunt vos, et orate pro persequentibus et calumniantibus vos:

⁴⁵ ut sitis filii Patris vestri, qui in caelis est: qui solem suum oriri facit super bonos et malos: et pluit super justos et injustos.

⁴⁶ Si enim diligitis eos qui vos diligunt, quam mercedem habebitis? nonne et publicani hoc faciunt?

⁴⁷ Et si salutaveritis fratres vestros tantum, quid amplius facitis? nonne et ethnici hoc faciunt?

⁴⁸ Estote ergo vos perfecti, sicut et Pater vester caelestis perfectus est.

6 Attendite ne justitiam vestram faciatis coram hominibus, ut videamini ab eis: alioquin mercedem non habebitis apud Patrem vestrum qui in caelis est.

² Cum ergo facis eleemosynam, noli tuba canere ante te, sicut hypocritae faciunt in synagogis, et in vicis, ut honorificentur ab hominibus. Amen dico vobis, receperunt mercedem suam.

³ Te autem faciente eleemosynam, nesciat sinistra tua quid faciat dextera tua:

⁴ ut sit eleemosyna tua in abscondito, et Pater tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi.

⁵ Et cum oratis, non eritis sicut hypocritae qui amant in synagogis et in angulis platearum stantes orare, ut videantur ab hominibus: amen dico vobis, receperunt mercedem suam.

⁶ Tu autem cum oraveris, intra in cubiculum tuum, et clauso ostio, ora Patrem tuum in abscondito: et Pater tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi.

⁷ Orantes autem, nolite multum loqui, sicut ethnici, putant enim quod in multiloquio suo exaudiantur.

⁸ Nolite ergo assimilari eis: scit enim Pater vester, quid opus sit vobis, antequam petatis eum.

⁹ Sic ergo vos orabitis: Pater noster, qui es in caelis, sanctificetur nomen tuum.

¹⁰ Adveniat regnum tuum; fiat voluntas tua, sicut in caelo et in terra.

¹¹ Panem nostrum supersubstantialem da nobis hodie,

¹² et dimitte nobis debita nostra, sicut et nos dimittimus debitoribus nostris.

¹³ Et ne nos inducas in tentationem, sed libera nos a malo. Amen.

¹⁴ Si enim dimiseritis hominibus peccata eorum: dimittet et vobis Pater vester caelestis delicta vestra.

¹⁵ Si autem non dimiseritis hominibus: nec Pater vester dimittet vobis peccata vestra.

¹⁶ Cum autem jejunatis, nolite fieri sicut hypocritae, tristes. Exterminant enim facies suas, ut appareant hominibus jejunantes. Amen dico vobis, quia receperunt mercedem suam.

¹⁷ Tu autem, cum jejunas, unge caput tuum, et faciem tuam lava,

¹⁸ ne videaris hominibus jejunans, sed Patri tuo, qui est in abscondito: et Pater tuus, qui videt in abscondito, reddet tibi.

¹⁹ Nolite thesaurizare vobis thesauros in terra: ubi aerugo, et tinea demolitur: et ubi fures effodiunt, et furantur.

²⁰ Thesaurizate autem vobis thesauros in caelo, ubi neque aerugo, neque tinea demolitur, et ubi fures non effodiunt, nec furantur.

²¹ Ubi enim est thesaurus tuus, ibi est et cor tuum.

²² Lucerna corporis tui est oculus tuus. Si oculus tuus fuerit simplex, totum corpus tuum lucidum erit.

²³ Si autem oculus tuus fuerit nequam, totum corpus tuum tenebrosum erit. Si ergo lumen, quod in te est, tenebrae sunt: ipsae tenebrae quantae erunt?

²⁴ Nemo potest duobus dominis servire: aut enim unum odio habebit, et alterum diliget: aut unum sustinebit, et alterum contemnet. Non potestis Deo servire et mammonae.

²⁵ Ideo dico vobis, ne solliciti sitis animae vestrae quid manducetis, neque corpori vestro quid induamini. Nonne anima plus est quam esca, et corpus plus quam vestimentum?

²⁶ Respicite volatilia caeli, quoniam non serunt, neque metunt, neque congregant in horrea: et Pater vester caelestis pascit illa. Nonne vos magis pluris estis illis?

²⁷ Quis autem vestrum cogitans potest adjicere ad staturam suam cubitum unum?

²⁸ Et de vestimento quid solliciti estis? Considerate lilia agri quomodo crescunt: non laborant, neque nent.

²⁹ Dico autem vobis, quoniam nec Salomon in omni gloria sua coopertus est sicut unum ex istis.

³⁰ Si autem foenum agri, quod hodie est, et cras in clibanum mittitur, Deus sic vestit, quanto magis vos modicae fidei?

³¹ Nolite ergo solliciti esse, dicentes: Quid manducabimus, aut quid bibemus, aut quo operiemur?

³² haec enim omnia gentes inquirunt. Scit enim Pater vester, quia his omnibus indigetis.

³³ Quaerite ergo primum regnum Dei, et justitiam ejus: et haec omnia adjicientur vobis.

³⁴ Nolite ergo solliciti esse in crastinum. Crastinus enim dies sollicitus erit sibi ipsi: sufficit diei malitia sua.

7 Nolite judicare, ut non judicemini.

² In quo enim judicio judicaveritis, judicabimini: et in qua mensura mensi fueritis, remetietur vobis.

³ Quid autem vides festucam in oculo fratris tui, et trabem in oculo tuo non vides?

⁴ aut quomodo dicis fratri tuo: Sine ejiciam festucam de oculo tuo, et ecce trabs est in oculo tuo?

⁵ Hypocrita, ejice primum trabem de oculo tuo, et tunc videbis ejicere festucam de oculo fratris tui.

⁶ Nolite dare sanctum canibus: neque mittatis margaritas vestras ante porcos, ne forte conculcent eas pedibus suis, et conversi dirumpant vos.

⁷ Petite, et dabitur vobis: quaerite, et invenietis: pulsate, et aperietur vobis.

⁸ Omnis enim qui petit, accipit: et qui quaerit, invenit: et pulsanti aperietur.

⁹ Aut quis est ex vobis homo, quem si petierit filius suus panem, numquid lapidem porriget ei?

¹⁰ aut si piscem petierit, numquid serpentem porriget ei?

¹¹ Si ergo vos, cum sitis mali, nostis bona data dare filiis vestris: quanto magis Pater vester, qui in caelis est, dabit bona petentibus se?

¹² Omnia ergo quaecumque vultis ut faciant vobis homines, et vos facite illis. Haec est enim lex, et prophetae.

¹³ Intrate per angustam portam: quia lata porta, et spatiosa via est, quae ducit ad perditionem, et multi sunt qui intrant per eam.

¹⁴ Quam angusta porta, et arcta via est, quae ducit ad vitam: et pauci sunt qui inveniunt eam!

¹⁵ Attendite a falsis prophetis, qui veniunt ad vos in vestimentis ovium, intrinsecus autem sunt lupi rapaces:

¹⁶ a fructibus eorum cognoscetis eos. Numquid colligunt de spinis uvas, aut de tribulis ficus?

¹⁷ Sic omnis arbor bona fructus bonos facit: mala autem arbor malos fructus facit.

¹⁸ Non potest arbor bona malos fructus facere: neque arbor mala bonos fructus facere.

¹⁹ Omnis arbor, quae non facit fructum bonum, excidetur, et in ignem mittetur.

²⁰ Igitur ex fructibus eorum cognoscetis eos.

²¹ Non omnis qui dicit mihi, Domine, Domine, intrabit in regnum caelorum: sed qui facit voluntatem Patris mei, qui in caelis est, ipse intrabit in regnum caelorum.

²² Multi dicent mihi in illa die: Domine, Domine, nonne in nomine tuo prophetavimus, et in nomine tuo daemonia ejecimus, et in nomine tuo virtutes multas fecimus?

²³ Et tunc confitebor illis: Quia numquam novi vos: discedite a me, qui operamini iniquitatem.

²⁴ Omnis ergo qui audit verba mea haec, et facit ea, assimilabitur viro sapienti, qui aedificavit domum suam supra petram,

²⁵ et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti, et irruerunt in domum illam, et non cecidit: fundata enim erat super petram.

²⁶ Et omnis qui audit verba mea haec, et non facit ea, similis erit viro stulto, qui aedificavit domum suam super arenam:

²⁷ et descendit pluvia, et venerunt flumina, et flaverunt venti, et irruerunt in domum illam, et cecidit, et fuit ruina illius magna.

²⁸ Et factum est: cum consummasset Jesus verba haec, admirabantur turbae super doctrina ejus.

²⁹ Erat enim docens eos sicut potestatem habens, et non sicut scribae eorum, et pharisaei.

8 Cum autem descendisset de monte, secutae sunt eum turbae multae:

² et ecce leprosus veniens, adorabat eum, dicens: Domine, si vis, potes me mundare.

³ Et extendens Jesus manum, tetigit eum, dicens: Volo: mundare. Et confestim mundata est lepra ejus.

⁴ Et ait illi Jesus: Vide, nemini dixeris: sed vade, ostende te sacerdoti, et offer munus, quod praecepit Moyses, in testimonium illis.

⁵ Cum autem introisset Capharnaum, accessit ad eum centurio, rogans eum,

⁶ et dicens: Domine, puer meus jacet in domo paralyticus, et male torquetur.

⁷ Et ait illi Jesus: Ego veniam, et curabo eum.

⁸ Et respondens centurio, ait: Domine, non sum dignus ut intres sub tectum meum: sed tantum dic verbo, et sanabitur puer meus.

⁹ Nam et ego homo sum sub potestate constitutus, habens sub me milites, et dico huic: Vade, et vadit: et alii: Veni, et venit: et servo meo: Fac hoc, et facit.

¹⁰ Audiens autem Jesus miratus est, et sequentibus se dixit: Amen dico vobis, non inveni tantam fidem in Israel.

¹¹ Dico autem vobis, quod multi ab oriente et occidente venient, et recumbent cum Abraham, et Isaac, et Jacob in regno caelorum:

¹² filii autem regni ejicientur in tenebras exteriores: ibi erit fletus et stridor dentium.

¹³ Et dixit Jesus centurioni: Vade, et sicut credidisti, fiat tibi. Et sanatus est puer in illa hora.

¹⁴ Et cum venisset Jesus in domum Petri, vidit socrum ejus jacentem, et febricitantem:

¹⁵ et tetigit manum ejus, et dimisit eam febris, et surrexit, et ministrabat eis.

¹⁶ Vespere autem facto, obtulerunt ei multos daemonia habentes: et ejiciebat spiritus verbo, et omnes male habentes curavit:

¹⁷ ut adimpleretur quod dictum est per Isaiam prophetam, dicentem: Ipse infirmitates nostras accepit: et aegrotationes nostras portavit.

¹⁸ Videns autem Jesus turbas multas circum se, jussit ire trans fretum.

¹⁹ Et accedens unus scriba, ait illi: Magister, sequar te, quocumque ieris.

²⁰ Et dicit ei Jesus: Vulpes foveas habent, et volucres caeli nidos; Filius autem hominis non habet ubi caput reclinet.

²¹ Alius autem de discipulis ejus ait illi: Domine, permitte me primum ire, et sepelire patrem meum.

²² Jesus autem ait illi: Sequere me, et dimitte mortuos sepelire mortuos suos.

²³ Et ascendente eo in naviculam, secuti sunt eum discipuli ejus:

²⁴ et ecce motus magnus factus est in mari, ita ut navicula operiretur fluctibus: ipse vero dormiebat.

²⁵ Et accesserunt ad eum discipuli ejus, et suscitaverunt eum, dicentes: Domine, salva nos: perimus.

²⁶ Et dicit eis Jesus: Quid timidi estis, modicae fidei? Tunc surgens imperavit ventis, et mari, et facta est tranquillitas magna.

²⁷ Porro homines mirati sunt, dicentes: Qualis est hic, quia venti et mare obediunt ei?

²⁸ Et cum venisset trans fretum in regionem Gerasenorum, occurrerunt ei duo habentes daemonia, de monumentis exeuntes, saevi nimis, ita ut nemo posset transire per viam illam.

²⁹ Et ecce clamaverunt, dicentes: Quid nobis et tibi, Jesu fili Dei? Venisti huc ante tempus torquere nos?

³⁰ Erat autem non longe ab illis grex multorum porcorum pascens.

³¹ Daemones autem rogabant eum, dicentes: Si ejicis nos hinc, mitte nos in gregem porcorum.

³² Et ait illis: Ite. At illi exeuntes abierunt in porcos, et ecce impetu abiit totus grex per praeceps in mare: et mortui sunt in aquis.

³³ Pastores autem fugerunt: et venientes in civitatem, nuntiaverunt omnia, et de eis qui daemonia habuerant.

³⁴ Et ecce tota civitas exiit obviam Jesu: et viso eo, rogabant ut transiret a finibus eorum.

9 Et ascendens in naviculam, transfretavit, et venit in civitatem suam.

² Et ecce offerebant ei paralyticum jacentem in lecto. Et videns Jesus fidem illorum, dixit paralytico: Confide fili, remittuntur tibi peccata tua.

³ Et ecce quidam de scribis dixerunt intra se: Hic blasphemat.

⁴ Et cum vidisset Jesus cogitationes eorum, dixit: Ut quid cogitatis mala in cordibus vestris?

⁵ Quid est facilius dicere: Dimittuntur tibi peccata tua: an dicere: Surge, et ambula?

⁶ Ut autem sciatis, quia Filius hominis habet potestatem in terra dimittendi peccata, tunc ait paralytico: Surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam.

⁷ Et surrexit, et abiit in domum suam.

⁸ Videntes autem turbae timuerunt, et glorificaverunt Deum, qui dedit potestatem talem hominibus.

⁹ Et, cum transiret inde Jesus, vidit hominem sedentem in telonio, Matthaeum nomine. Et ait illi: Sequere me. Et surgens, secutus est eum.

¹⁰ Et factum est, discumbente eo in domo, ecce multi publicani et peccatores venientes, discumbebant cum Jesu, et discipulis ejus.

¹¹ Et videntes pharisaei, dicebant discipulis ejus: Quare cum publicanis et peccatoribus manducat magister vester?

¹² At Jesus audiens, ait: Non est opus valentibus medicus, sed male habentibus.

¹³ Euntes autem discite quid est: Misericordiam volo, et non sacrificium. Non enim veni vocare justos, sed peccatores.

¹⁴ Tunc accesserunt ad eum discipuli Joannis, dicentes: Quare nos, et pharisaei, jejunamus frequenter: discipuli autem tui non jejunant?

¹⁵ Et ait illis Jesus: Numquid possunt filii sponsi lugere, quamdiu cum illis est sponsus? Venient autem dies cum auferetur ab eis sponsus: et tunc jejunabunt.

¹⁶ Nemo autem immittit commissuram panni rudis in vestimentum vetus: tollit enim plenitudinem ejus a vestimento, et pejor scissura fit.

¹⁷ Neque mittunt vinum novum in utres veteres: alioquin rumpuntur utres, et vinum effunditur, et utres pereunt. Sed vinum novum in utres novos mittunt: et ambo conservantur.

¹⁸ Haec illo loquente ad eos, ecce princeps unus accessit, et adorabat eum, dicens: Domine, filia mea modo defuncta est: sed veni, impone manum tuam super eam, et vivet.

¹⁹ Et surgens Jesus, sequebatur eum, et discipuli ejus.

²⁰ Et ecce mulier, quae sanguinis fluxum patiebatur duodecim annis, accessit retro, et tetigit fimbriam vestimenti ejus.

²¹ Dicebat enim intra se: Si tetigero tantum vestimentum ejus, salva ero.

²² At Jesus conversus, et videns eam, dixit: Confide, filia, fides tua te salvam fecit. Et salva facta est mulier ex illa hora.

²³ Et cum venisset Jesus in domum principis, et vidisset tibicines et turbam tumultuantem, dicebat:

²⁴ Recedite: non est enim mortua puella, sed dormit. Et deridebant eum.

²⁵ Et cum ejecta esset turba, intravit: et tenuit manum ejus, et surrexit puella.

²⁶ Et exiit fama haec in universam terram illam.

²⁷ Et transeunte inde Jesu, secuti sunt eum duo caeci, clamantes, et dicentes: Miserere nostri, fili David.

²⁸ Cum autem venisset domum, accesserunt ad eum caeci. Et dicit eis Jesus: Creditis quia hoc possum facere vobis? Dicunt ei: Utique, Domine.

²⁹ Tunc tetigit oculos eorum, dicens: Secundum fidem vestram, fiat vobis.

³⁰ Et aperti sunt oculi eorum: et comminatus est illis Jesus, dicens: Videte ne quis sciat.

³¹ Illi autem exeuntes, diffamaverunt eum in tota terra illa.

³² Egressis autem illis, ecce obtulerunt ei hominem mutum, daemonium habentem.

³³ Et ejecto daemonio, locutus est mutus, et miratae sunt turbae, dicentes: Numquam apparuit sic in Israel.

³⁴ Pharisaei autem dicebant: In principe daemoniorum ejicit daemones.

³⁵ Et circuibat Jesus omnes civitates, et castella, docens in synagogis eorum, et praedicans Evangelium regni, et curans omnem languorem, et omnem infirmitatem.

³⁶ Videns autem turbas, misertus est eis: quia erant vexati, et jacentes sicut oves non habentes pastorem.

³⁷ Tunc dicit discipulis suis: Messis quidem multa, operarii autem pauci.

³⁸ Rogate ergo Dominum messis, ut mittat operarios in messem suam.